Maandag 21/02
We hadden afgesproken om maandag terug te keren naar Mutete omdat er dan een auto ter beschikking zou zijn. Die ochtend bleek dat dus niet het geval te zijn. We hadden bijna besloten om helemaal te voet te gaan van Muyanza naar Mutete (14 km bergop), tot Célestin voorstelde om ons een stukje verder af te zetten met de auto. Ondanks we niet de volledige weg te voet hebben gedaan, was het nog steeds 8 km omhoog wandelen. Onderweg namen we een kijkje in de health post.
Het was zoooo warm! Bergop met onze rugzak was lastiger dan verwacht. Maar wat een uitzicht! We genoten er ten volle van. We beseften dat er veel kinderen zijn die deze afstand dagelijks moeten afleggen om op school te geraken, ongelofelijk!
We namen een kijkje op school. De kinderen omarmden ons talrijk! We gingen vervolgens eens kijken naar de avocado plantage die deel uitmaakt van het project. De rest van de dag werkten we aan het project. Vandaag hadden we eindelijk het goede nieuws vernomen dat Sara negatief testte op COVID-19!!! We gaan haar vrijdag ophalen in Kigali.
Dinsdag 22/02
Deze voormiddag gingen we naar de school in Mutete om eens op te lijsten wat er allemaal moet gerepareerd worden. Het is niet mogelijk om hygiëne te promoten bij de leerlingen (bv. handen wassen) als de kraantjes op school niet werken.
Na een gesprek met de directeur volgden we de leerlingen die allemaal een hark vasthadden. Ze deden het onkruid uit en zorgden ervoor dat de wegen er beter bij lagen. Dit heet ‘community work’. De school ontvangt hiervoor geld van de overheid. Wat jullie misschien nog niet wisten, is dat de leerlingen gratis naar school mogen gaan.
De kinderen moeten enkel betalen voor een schooluniform en schoolgerei. Ondanks deze lage kost zijn er toch heel wat kinderen die dit niet kunnen betalen. Uit schaamte gaan ze niet naar school. De rest van de dag werkten we verder aan het project.
Woensdag 23/02
Na wat werken aan het project, namen we een kijkje op school. We observeerden hoe de leerlingen tijdens de middag eten en hoe de afwas gebeurt. Hierdoor verbreden we onze kijk wat betreft de hygiëne op school. We kregen de gelegenheid om een Engelse les bij te wonen bij het 5e leerjaar. De kwaliteit van deze Engelse lessen trekken we in twijfel. Er worden heel wat fouten gemaakt door de leerkracht waardoor de leerlingen dit zomaar overnemen… Zonde! Nadien konden we wat vragen stellen aan Joshua (een leerkracht) over het project en hygiëne op school. We besloten de dag af te sluiten met een wandeling. Het was weer de moeite!
Donderdag 24/02
We zijn vroeger opgestaan om onze kleren te wassen. Het doel was dit te doen in een half uur… mislukt. We deden er langer dan 2 uur over… Met als gevolg wondjes op onze handen. Een beetje later begon het te onweren… Een wasmachine is toch een goede uitvinding 😉.
’s Middags hadden we een afspraak met de priesters om te praten over het project. We waren blij dat ze eindelijk even tijd konden maken voor ons. Door de regen was het moeilijk te verstaan maar hierdoor hadden ze meer tijd voor ons.
Normaal moest Narcisse om 13u een begrafenis begeleiden. Doordat het hard regende, wachtte hij tot de regen stopte. Toen het al 15u was, vroegen we hem nogmaals of hij niet moest vertrekken. "Ze wachten op mij door de regen." Het blijft een gek gedacht dat de familieleden urenlang moeten wachten op een priester door de regen… Uiteindelijk besloot hij pas om 15u30 te voet te vertrekken (5km, nog steeds in de regen). Dit omdat de wegen niet veilig zijn met de auto of de brommer wanneer het heeft geregend.
‘s Avonds besloten we nog een korte wandeling te maken en vroeg te gaan slapen. Dit omdat we morgen Sara gaan halen in Kigali. Eindelijk!
Vrijdag 25/02
Vandaag gingen we naar Kigali om Ken en Sara te ontvangen en wat praktische zaken te regelen. Ken is een medewerker van De Watergroep, een partner van het project.
Zo gingen we naar de ‘Immigration Office’ om een visum aan te vragen voor de komende weken. We hebben op dit moment maar een visum voor één maand, aangezien dit de eerste keer niet was gelukt in de luchthaven. Na lang wachten en van de ene persoon naar de andere persoon gestuurd te worden, bleek dat we het online moeten regelen… wordt vervolgd!
Het was daarnaast de eerste keer dat we motortaxi’s namen in Kigali. Deze stad is zooo chaotisch! Bellen op de mototaxi? Dat kan gewoon! Rijden tussen en langs de auto’s, dat kan gewoon!
In Mutete zijn er zo goed als geen winkels en doen de inwoners hun inkopen op de markt (woensdag en zaterdag). In Kigali zijn er wel winkels, in het bijzondere de Simba, waar je Westerse producten kan aankopen. Het is er verbazend duur, maar toch lieten we ons verleiden door de lekkere koekjes!
‘s Middags aten we iets in de stad. Het deed ons deugd om eens iets anders te eten dan dat we hier gewoon zijn. We besloten om onszelf eens te verwennen met een cocktail op een rustgevende plaats… zalig! Ondertussen probeerden we een online les mee te volgen, vanuit België. Dat was weer een hele uitdaging…
Naar de avond toe kwam Narcisse ons ophalen in Kigali om naar Mutete te rijden. Ken en Sara zijn goed aangekomen en we aten allemaal in de zetel, aangezien er plaats te kort is. Het wordt tijd voor een grotere tafel!
Sara: Op maandag 21 februari ging ik me voor de zoveelste keer laten testen. Gelukkig was het deze keer wel negatief! Dat betekende dat ik donderdag 24 februari kon vertrekken naar Rwanda. Ik reisde samen met Ken van de watergroep. De vlucht verliep heel goed. Ik had nog wat stress omdat we ons op de luchthaven opnieuw moesten laten testen maar deze was ook negatief.
Zaterdag 26/02
Deze ochtend gaven we Sara een rondleiding op school. Vervolgens maakten we een wandeling in Mutete zodat ze de omgeving kon ontdekken. Tenslotte besloten we een kijkje te nemen in het Health Centre.
In de namiddag deden we veel opzoekwerk. We willen graag volgende week naar het Akagera National park gaan. Daarnaast probeerden we nu online een visum aan te vragen. Dit nam meer tijd in dan verwacht. Uiteindelijk lukt het nog steeds niet om onze documenten te uploaden voor onze visum aanvraag. Wat een gedoe!
We zagen voor de eerste keer de zonsondergang in Rwanda! We konden van hieruit de vulkaan zien uit Volcanoes National Park. WAUW!
Zondag 27/02
Aangezien Sara en Ken nog maar zijn toegekomen, werd er verwacht dat ze aanwezig waren in de mis om 7u30. Eva bleef in Mutete bij Sara en Ken. Lieze en Hélène besloten naar Muyanza te gaan om een trouwfeest bij te wonen.
Sara moest zich natuurlijk ook voorstellen in het Kinyarwanda in de mis.
"Dat was niet zo simpel. De priester heeft mijn tekstje nog eens herhaald zodat iedereen het zeker verstaan zou hebben haha. In de namiddag ging ik samen met Ken met de moto naar het 'Health Centrum' om nogmaals een corona-test af te nemen. De rest van de dag heb ik me wat ingelezen in de documenten die Eva en Hélène al hadden opgemaakt." Sara
Aangezien het heel mooi weer was, besloten we nog een korte wandeling te maken. Onderweg zagen we een voetbalmatch, werden we achtervolgd door kindjes en probeerden we wat Kinyarwanda te praten met hen. Dat leidde tot het spelen met een zelfgemaakte bal en het leren van enkele woordjes Kinyarwanda.
Hélène: "Lieze en ik vertrokken ‘s ochtends vroeg met de motorcycle naar Rukomo, waar priester Emile ons kwam oppikken om naar een trouw te gaan. Het was een super zonnige dag! We genoten van het uitzicht onderweg! Eerst was er een ceremonie.
Ik vond dat er een bizarre sfeer hing. Ze zagen er niet zo gelukkig uit en het leek of het meisje elk moment in tranen kon uitbarsten. Na de ceremonie was het normaal mis. Aangezien deze in Kinyarwanda is en langer dan 2 uur duurt, besloten we een wandeling te maken in de zon, zalig! Nadien is er normaal opnieuw een ceremonie maar priester Emile wou na de mis naar huis omdat het te laat zou worden.
Lieze en ik gaan in Muyanza overnachten. Onderweg deden we twee tussenstops bij families. Op het einde van de rit begon het te regenen. We merkten dat het best gevaarlijk was op deze onverharde wegen aangezien de auto z’n grip kan verliezen door de regen."
Kommentare