Maandag 18/04
Deze ochtend namen we opnieuw een bezoek aan het health centre zodat we konden speechen en zeepjes uitdelen. Toen we terug waren, zei priester Jean-Baptiste ineens dat er een meeting bezig was van de KOTIMU. En wij wisten daar niet van?? Zoals eerder vermeld, is KOTIMU een coöperatieve groep die een belangrijke rol speelt binnen het project. Het blijft een beetje vaag wat ze precies doen. De reden waarom ze lid zijn, is omdat ze hopen een watertank te krijgen bij hun huis. Een valse belofte van Priester Faustin...
In de namiddag stonden we in het centrum van Mutete met educatiemateriaal. Nadat ze hun handen wasten, kregen ze zoals de vorige keren een stukje zeep.
Hélène: "'s Avonds ging ik wandelen en werd ik vergezeld door een groepje kinderen. Ze namen m'n gsm en begonnen foto's en filmpjes te maken. Het was wat hoor. Weer ongelofelijk hoe enthousiast ze waren. Ze konden maar niet stoppen :)"
's Avonds keken we samen naar De mol.
Dinsdag 19/04
Eva: "Vandaag was het mijn verjaardag. De meisjes verrasten mij onverwachts aan de ontbijttafel met kaarsjes en bloemetjes. Nsenga de bakker, had ‘chapati’ gemaakt. Dit is een soort pannenkoek/plat brood die niet zoet smaakt. De priesters feliciteerden mij en na een stevig ontbijt vertrokken we naar Kigali.
We zochten een printshop om enkele zaken af te drukken en te lamineren voor het project. Daarna gingen we op restaurant. Na een dikke twee uur wachten, kregen we onze pizza. Laat ons zeggen dat onze pizza meer leek op quiche en smaakte naar lasagne, maar het heeft zeker gesmaakt. De verlangens naar Westers eten worden dagelijks groter!
Aangezien we graag nog een dessertje wouden, verplaatsten we ons naar een café wat verderop. We kwamen terecht in de ‘chiquere’ buurt van Kigali. Ambroise een vriend van ons, kwam ons vergezellen.
Toen we terug waren in Mutete hadden de meisjes mij verrast met een cake die ze stiekem hadden gekocht in Kigali. Aangezien het dit jaar te doen was zonder verjaardagstaart, heeft deze zeker gesmaakt! Ze hadden zelfs speciaal kip voorzien en rauwe groentjes tijdens het avondmaal. We legden wat muziek op en zongen samen met Narcisse enkele liedjes. Het was een geslaagde verjaardag in Rwanda!"
Sara & Hélène: "Wij hadden het geluk te mogen mee genieten :)"
Een weetje: heel veel Rwandezen weten niet wanneer hun geboortedag is waardoor ze niet weten wanneer ze jarig zijn. Door de genocide zouden er heel wat paspoorten verloren gegaan zijn. Daarnaast zijn hun ouders vergeten wanneer hun kind geboren is.
Woensdag 20/04
Vanaf het moment dat we opstonden was het letterlijk aan het gieten! Het bleef helaas heel de dag regenen, waardoor we niets buiten konden doen. We hadden in de voormiddag een meeting met de projectpartners en onze docente van Howest.
In de namiddag hadden we een meeting met de president/ hoofdverantwoordelijke van KOTIMU en priester Narcisse.
Donderdag 21/04
De school is twee dagen open na de paasvakantie en er zijn al zeven van de negen hendels van de nieuwe kraantjes op school gestolen. Ongelofelijk. We zijn enorm teleurgesteld!
Alles wordt hier zomaar kapot gemaakt of gestolen...
In de voormiddag observeerden we hoe de watertanks voor het project gesitueerd zijn. (waar zijn er dakgoten, zijn de tanks bovengronds of ondergronds gelegen, voor wat worden ze gebruikt, met welke gebouwen verbonden, overflows...?)
Er stond een speech gepland in de school van Mutete voor alle leerlingen en leerkrachten over de nieuwe handwasfaciliteiten. Aangezien we in de ochtend geconfronteerd werden met de diefstal van de hendels, kreeg deze speech last-minute een andere wending.
Na zes maand vrijwilligerswerk/ stage na afstuderen was de tijd voor Lieze gekomen om naar België te gaan. Ze zal heel hard gemist worden. We zijn haar enorm dankbaar voor de hulp en haar geweldig gezelschap natuurlijk ;) In de namiddag vertrok ze naar de luchthaven.
Hélène: "Ik ging met haar mee tot de luchthaven om haar uit te zwaaien. We vetrokken vijf uur voor haar vlucht. We vetrokken dus ruim op voorhand maar door het Afrikaanse leventje was ze toch nipt op tijd. We maakten een tussenstop in Kigali omdat een vriend haar nog iets moest geven. Ondertussen ging priester Faustin nog 'even' naar de bank. Hij was langer dan een uur weg! Nadien zeiden ze dat ze 'shortcuts' namen maar daar had ik toch m'n twijfels bij. Er was dan nog eens file maar uiteindelijk was ze net op tijd.
Toen ik thuis (in Mutete, ondertussen wel m'n thuis hihi) aankwam, was er precies een plaag van insecten. Niet normaal."
Sara en Eva: "De insectenplaag begon met vijf insecten die binnen waren gekomen tijdens het avondmaal maar op 10 minuten tijd werden het meer dan 100. Gezellig eten is iets anders haha."
Vrijdag 22/04
Vandaag deden we voornamelijk computerwerk voor het project. 's Avonds maakten we een lange wandeling en keken we samen een film.
Zaterdag 23/04
Vandaag zijn we samen met Narcisse naar Lake Muhazi gegaan. Dit is een meer niet zo ver van Mutete. Voor we aan het meer aankwamen, stopten we nog even aan het seminarie waar Narcisse als tiener naar school ging. Hij wou ons dat graag laten zien.
Eens aan het meer gingen we iets eten. Tijdens het wachten op het eten, praatten we wat met Narcisse. Narcisse is de priester die ons het meeste helpt en de enige die ons wou vergezellen. Hij is een echte schat! Na het eten deden we nog een boottochtje en genoten van het landschap. Echt zalig hier!
Narcisse was super dankbaar voor deze dag, wat ons een goed gevoel gaf.
Zondag 24/04
Aangezien het zondag is en er niks op de planning staat, gingen we speechen in de kerk. Deze keer was het een afscheidsspeech want volgende week is onze laatste stageweek. Het stukje sensibilisatie in Kinyarwanda omtrent het belang van een goede hygiëne nam Hélène op haar.
Het is zondag en dus ook wasdag. 'Omo' is een soort waspoeder die ze hier gebruiken om alles mee schoon te maken. Deze was blijkbaar op... dan maar gewoon met een stuk zeep. Een wasmachine is toch zo gemakkelijk, wat een luxe in België!
Eva: "Ondertussen belde ik even met mijn ouders, maar dit was niet zo eenvoudig. Drie kinderen hadden voortdurend mijn armen vast."
Na een lange wandeling, schreven we aan de blog.