Maandag 14/02
We hebben vandaag voornamelijk gewerkt aan het project. Als pauze namen we een kijkje in de kerk. Narcisse, de priester waarbij we verblijven, vertelde ons dat er een speciale mis was voor Valentijn. Daarna hielpen we een handje in de keuken op de school. Zo zagen we hoe het er daar aan toe gaat wat betreft hygiëne. Op die manier kregen we meer inzicht in het project, aangezien we niet alleen rond duurzaam watergebruik werken, maar ook rond hygiëne. We mochten er porridge drinken. Dit is een papje o.b.v. maïs voor het eerste en tweede leerjaar.
Dinsdag 15/02
Deze ochtend was Lieze ziek. We werkten de volledige dag aan het project. In de namiddag werd Hélène ook ziek. We kwamen er die avond pas achter dat de porridge, die we de vorige dag op school mochten drinken, wordt gemaakt met regenwater. Dit kan heel wat verklaren. Gelukkig bleef Eva gespaard. Het project rond duurzaam watergebruik en hygiëne is dus echt wel van belang!
Woensdag 16/02
Doordat Hélène en Lieze ziek waren besloten we pas in de namiddag, toen
ze beter waren, om naar Muyanza te gaan. We namen hiervoor een motortaxi (voor de 1e keer!). Wat een ervaring, zalig!
“Mijn helm verloor ik zo bijna 10 keer waardoor ik hem voortdurend moest vasthouden. Ik moet toch wel toegeven dat ik met niet zo veilig voelde. Ik klemde mij stevig vast en voelde mijn spieren in mijn buik branden! Dit omdat ik een zware rugzak op had en je niet in een comfortabele houding kan zitten. Of ik spierpijn had de volgende dag? Jazeker! Maar ondanks de spierpijn was het toch wel een leuke ervaring.” Eva
Zelfs onderweg zagen mensen dat we blank waren en riepen ze ‘Umuzungu’ (=blanke). Na onze motorrit heeft een priester van Muyanza ons in Kisaro opgepikt. Toen we toekwamen in de parochie, was iedereen blij ons te zien. We werden open en vriendelijk onthaald! ‘s Avonds was er een feest voor twee zusters en priester Faustin. Als aperitiefhapje kregen we fruit. Heel veel fruit! Mango’s, bananen, passievruchten… Daarna hadden we dus niet veel honger meer. Normaal eten we hier nooit dessert, maar een beetje later ontdekten we dat we nog cake mochten eten! Onze buikjes zaten meer dan vol! Met een goed gevoel gingen we gaan slapen en keken we al uit naar de volgende dag.
Donderdag 17/02
Het is hier echt zalig!! Wakker geworden door het gefluit van de vogeltjes. “Wel om 6u want dan gaat de bel van de kerk. Dus ik ben dan altijd al wakker.” Hélène
“Maar niet alleen de bel maakt mij wakker ’s ochtends, ook het getik van de vogels op m’n raam. Ze tikken namelijk heel luid met hun snavel op mijn raam alsof ze iets willen vertellen.” Eva
De priesters, waarbij we verblijven in Muyanza zijn heel gezellig. We mochten meerijden naar een waterbron in Muyanza. Vanaf daar gingen we terug te voet naar huis en passeerden we een lake. Wauw! Zo mooi! (Nog mooier dan op de foto’s). Het was net alsof we in een schilderij liepen. Wat een landschap! Onderweg proberen we goed bereik te zoeken om een online meeting te volgen voor het project. Met drie gsm’s is het ons uiteindelijk gelukt!
Na de lange wandeling aten we voor de eerste keer vis in Rwanda. Toen ze vertelden dat we vis gingen krijgen, waren we heel enthousiast. Er is niet zoveel variatie in hun eten dus het was wel fijn om eens iets anders te eten. Maar dat de vis op zijn geheel op ons bord zou belanden? Dat hadden we niet verwacht. De vis kwam rechtsreeks uit de vijver van de priesters. Hier is er namelijk ook een project aan de gang, rond het kweken van vis.
In de namiddag nam Faustin ons mee naar het Health Centre in Muyanza om een kijkje te nemen. Zo zagen we bijvoorbeeld een bevallingskamer in Rwanda. We verschoten toch wel van de weinige middelen die aanwezig waren in deze kamer. Zelfs het licht werkte niet. Zoals gewoonlijk moesten we ons natuurlijk weer voorstellen aan de mensen in Kinyarwanda.
Nadien mochten we Faustin wat vragen stellen over het project. Hij was dus de oprichter, maar door omstandigheden is hij verhuisd naar Muyanza waardoor hij onze stagebegeleider niet meer is. Dit vinden wij heel jammer. Hij is heel geëngageerd en staat volledig achter het project, terwijl de priesters in Mutete er niet echt naar kijken. Na onze gesprekken met Faustin, merkten we al snel op dat hij een heel goede, liefdadige man is die weet wat hij wil. Hij stelde ons voor hier te blijven tot maandag zodat we nog wat verder ideeën kunnen uitwisselen de komende dagen. Aangezien we het hier heel aangenaam vinden, de priesters heel vriendelijk en gastvrij zijn, we eens een andere (super mooie) omgeving zien, was de keuze al snel gemaakt.
Vrijdag 18/02
Vandaag gingen we naar de school in Muyanza. Wauw! We werden weer overweldigd door kinderen. Zelfs meer dan in Mutete. Deze keer riepen en tierden de kinderen letterlijk. Het was iets te overweldigend, daar ging de rust van onze korte wandeling! We besloten terug te keren en later in de middag terug te komen met Faustin. Elke vrijdag is er een toespraak voor de leerlingen rond een bepaald thema. Nadien zingen ze allen samen, wat zorgde voor een goed sfeertje.
We mochten onszelf natuurlijk weer voorstellen in het Kinyarwanda aan alle kinderen. Faustin gaf ons een rondleiding en wat uitleg over de school. De school had zelfs varkens!
We ontdekten dat ze hier super grote bananen hebben. Ze zijn zelf een beetje oranje van kleur. Deze bananen gebruiken ze voornamelijk om te koken. De rest van de dag werkten we verder aan het project.
Zaterdag 19/02
Na het werken aan het project besloten we naar een voetbalwedstrijd te gaan kijken in Muyanza. Lieze was onze chauffeur en bracht ons ernaar toe. Toen het plots begon te regenen merkten we op dat de ruitenwissers niet werkten. Emile stapte uit de auto en deed de motorkap open en legde zo de ruitenwissers aan. De snelheidsmeter en de toerenteller deden het ook niet… maar we zijn er uiteindelijk geraakt! Tijdens de match had je twee groepen: een groep die keek naar de match en een groep die keek naar ons!
Na het kijken van de match bezochten we nog even de school en besloten we terug te keren. De auto werd volledig omsingeld door kinderen. We waren net dieren in de dierentuin, zoals Lieze het verwoordde. Toen we terugkwamen, namen we nog wat foto’s met de priesters (iedereen wil namelijk op de foto met een blanke). Daarna besloten we nog even kort een trouwfeest te bezoeken.
“We groetten verschillende mensen en voor ik wist stond ik met iemand te dansen.” Hélène
Faustin nam ons mee naar het bruidspaar. We moesten meteen op de foto met hen. Aangezien we onze regenjas aanhadden en zij chique gekleed waren, was het een beetje ongemakkelijk. Iedereen bedankte ons om te komen, ondanks we er maar 2 minuten waren. Goed sfeertje! Weer een ervaring bij!
Zondag 20/02
Vandaag was het een regendag en onze laatste dag in Muyanza. We gingen niet mee naar de zondagsmis, zodat we verder konden werken aan het project. We kregen wel vijf keer de vraag waarom we niet meegingen naar de mis. Je zou je al schuldig beginnen voelen... Door de regen hebben we vooral binnen gezeten en gewerkt aan het project.
Als pauze maakten we een wandeling. Heel wat mensen spraken ons aan of wandelden met ons mee. We hadden het gevoel dat alle mensen uit Muyanza ons al kennen na 5 dagen. We hebben hier een naam gekregen in het Kinyarwanda, waarmee ze ons aanspreken. “‘s Avonds besloot ik om met Lieze een bezoekje te brengen aan Catherine. Zij is een beetje de mama van Lieze geworden in Rwanda. Het was de eerste keer dat ik buiten liep in de donker. Er was opvallend meer leven op straat.” Hélène
Hopelijk kunnen we Sara vrijdag ontvangen!
Wie graag de blog van Lieze (studente die hier een stage na afstuderen deed en hier ook is met ons) wil lezen kan dit via deze link:
Comentarios