Maandag 7/02
Na een lange vlucht (10:40-20u00) zijn we aangekomen in Kigali. Helaas zonder Sara. Ondanks ze genezen is van Covid-19, test ze nog steeds positief. We hopen haar later nog te ontvangen. Aangekomen in de luchthaven moesten we nog een sneltest en een PCR-test (zowel in de keel als in de neus) laten afnemen. Het regelen van een visum ging niet zo vlot. Na een lange dag kwamen we pas rond 23u aan in ons hotel.
Dinsdag 8/02
Aangezien we verbleven in een hotel in Kigali, kozen we ervoor om de hoofdstad van Rwanda te ontdekken. Lieze en Faustin kwamen ons verwelkomen aan het hotel. Faustin was onze oorspronkelijke stagebegeleider. Door omstandigheden leeft hij nu in Muyanza en wordt Narcisse onze stagebegeleider. Lieze doet een stage na afstuderen (Toegepaste gezondheidswetenschappen) en is hier al sinds oktober.
Eerst gingen we geld inwisselen. Daarna bracht zijn chauffeur ons naar het
MTN-center. Hier konden we een simkaart kopen en 3G. De hulp van Lieze was hier zeker een meerwaarde.
Het was minder aangenaam om in Kigali rond te lopen dan verwacht. Aangezien we blank zijn, waren er overdreven veel starende blikken. Dit voelde wat ongemakkelijk aan. Vervolgens schrokken we van het verkeer in Rwanda. Ze houden zich helemaal niet aan de regels. Zoals voorbijsteken langs rechts, in het midden van de straat rijden, motors langs alle kanten…
Na de verkenning in de stad kwamen Faustin en Narcisse ons
ophalen en reden we naar Mutete. Dit is de sector waar we zullen verblijven. Ze hebben ons heel warm en open ontvangen. De natuur is er adembenemend! De communicatie is wel echt een drempel aangezien iedereen continu Kinyarwanda spreekt en niet iedereen Engels of Frans kan. Gelukkig beheerst Lieze de taal al heel goed.
Woensdag 9/02
Deze ochtend gingen we naar de school in Mutete. Wat was dit zeg! We werden overweldigd door de kinderen. (Bijna) alle kinderen van de school kwamen naar ons gelopen en we werden omsingeld. Ze kwamen allen voelen aan onze huid en haar. Ze achtervolgden ons overal.
We kregen een rondleiding op de school en uitleg over het hydraulisch project waar aan we zullen werken. Momenteel zijn ze een put aan het maken voor een groot waterreservoir. Er worden ook verschillende waterleidingen en watertanks met elkaar in verbinding gebracht. Deze werden dan ook getoond. Normaal zou het waterreservoir en de waterinstallatie af zijn tegen maart. Dan kunnen we volop aan de slag met het project!
Op de school is er een ‘girls room’. Zot dat dit bestaat! Dit is een aparte ruimte die speciaal gebouwd is voor meisjes die hun maandstonden hebben en even tot rust willen komen. Er zijn bedden en een ‘normaal’ toilet beschikbaar (lees: geen latrine).
Tijdens een wandeling in Mutete, zagen we een plaats waar er kleren genaaid worden. Vervolgens hielpen we de man bij ons verblijf met het bakken van broodjes. Er wordt in Rwanda gebakken en gekookt op hout waardoor er enorm veel rook is. Een goedkopere optie maar wel enorm ongezond denken we dan. Overdag zeggen we dan vaak tegen elkaar: ‘Het ruikt weer naar BBQ.’
In de namiddag gingen we naar de markt. We keken hier enorm naar uit maar dit was uiteindelijk een kleine teleurstelling. Iedereen staarde ons aan waardoor we niet op ons gemak konden rondkijken. Daarna kwam Narcisse, onze stagebegeleider/priester ineens met het idee om naar een ander dorp te wandelen om naar een kerk te gaan kijken.
De priesters zijn vaak veel later dan het uur van de afspraak maar eens zij klaar zijn, moet het plots snel gaan. Het bezoek aan het dorp was geweldig omdat we zo wat meer van de omgeving zagen. Er waren heel wat kinderen die ons volgden tijdens de wandeling. De kinderen kennen heel goed de buurt en vinden altijd de weg terug.
Donderdag 10/02
We begonnen de dag met een bezoek aan het ‘Health Centre’ in Mutete. Wel interessant om dit eens te zien. Je kan er terecht voor anticonceptie, een Covid-test, een bevalling, als je ziek bent… Als inwoner van Rwanda betaal je een bepaald bedrag volgens je sociaaleconomische status om toegang te hebben tot de gezondheidszorg De laagste klasse moet 2 euro betalen maar dit vergoedt de overheid, de middelste klasse moet 3 euro en de laatste klasse 7 euro voor een jaar. Per bezoek betaal je dan nog 20 cent extra. De meeste mensen komen er terecht door ondervoeding of gastro-intestinale problemen zoals lintwormen.
Daarna gingen we naar de middelbare school in Mutete. We mochten een ICT-les meevolgen. Er waren voldoende laptops voor alle leerlingen (wat er dus heel veel zijn). We vonden dit heel zot dat de overheid hierin investeert, aangezien er voor de meeste zaken geen geld is. Het viel ons op dat er geen goede kwaliteit aan Engelse les wordt gegeven. Tijdens de les zagen we de leerkracht heel wat fouten typen en praten in het Engels. Ondanks dat de onderwijstaal Engels is, zijn er toch heel wat kinderen die geen Engels kunnen, wat toch wel jammer is.
In deze school was er ook een ‘girls room’ te vinden. Helaas konden we hier niet in. Tijdens het gesprek met de directeur kregen we te horen dat er slechts één beker en één jerrycan per klas aanwezig is om te drinken. Dit is toch wel iets waar verandering moet in komen. We hopen het WASH-probleem (water, sanitation and hygiene) zo snel mogelijk aan te pakken. Zo kunnen we ons project later uitbreiden naar meerdere scholen zoals deze middelbare school.
Na het nemen van enkele foto’s met de directeur gingen we te voet terug en genoten we van de natuur. In de namiddag hebben we ons voornamelijk gefocust op de voorbereiding op het project waarbij Lieze ons al goed informeerde.
Vrijdag 11/02/2022
De priesters vertelden dat er een begrafenis plaatsvond die dag. Toen we dit hoorden en nog geen plannen hadden dachten we: ‘Oké, laten we meegaan dan zien we ook eens hoe dat hier gaat.’
Was dit achteraf gezien een goede keuze geweest? Neen. Wie had nu gedacht dat een begrafenis van 7u30 tot 18u30 zou duren (inclusief het lange wachten op de priesters)? Misschien denk je nu: ‘Is dat niet raar, meegaan op een begrafenis bij mensen die je niet kent?' Dat dachten wij ook, maar blijkbaar is dat niet raar. De familie was heel blij dat we er waren. Ze bedankten ons en we mochten zelf blijven eten. Wat waren we daar blij mee! We hadden namelijk geen middagmaal gehad door de mis die maar bleef duren. De mis zelf duurde maar liefst 3 uur en dit allemaal in het Kinyarwanda! Daarna vervoegden we hen naar het kerkhof waardoor we pas konden eten rond 17u45.
We mochten alles van dichtbij meemaken, bij de familie, wat ongemakkelijk aanvoelde. We waren verbaasd door de gastvrijheid en openheid van de Rwandezen. De tijd dat we moesten wachten, leerden we wat Kinyarwanda. Tenslotte is de natuur echt ongelofelijk!
Zaterdag 12/02/2022
We wildenn wat werken aan het project, al werden we af en toe afgeleid. Zo kwam Alphonsina (de vrouw die werkt voor de priesters) met suikerriet en mochten we hiervan proeven.
We waren op de hoogte van de trouw die doorging in de kerk, gelegen op het domein waar wij verblijven. Aangezien we buiten werkten, in het zalige zonnetje, konden we hen horen zingen. We besloten een kijkje te nemen.
Eén van de priesters vroeg ons mee naar een andere trouw te gaan kijken in Gaseke (dorpje verderop). Aangezien we hebben geleerd dat een begrafenis een hele dag duurt besloten we om niet mee te gaan. Achteraf vertelde de priester dat het bruidspaar 1,5 uur te laat was. Gelukkige waren we dus niet meegegaan en waren we niet weer een hele dag kwijt!
Naar de avond toe gingen we samen met Dorothea naar de markt. De starende blikken en achtervolgende mensen waren hetzelfde zoals de vorige keer. Maar omdat we met Dorothea mee waren konden we wat meer kijken op de markt zonder dat ze iets van ons verwachtten. We kochten stofjes om rokken van te maken, wordt vervolgd!
Zondag 13/02/2022
Op zondag is het mis die gegeven wordt door de priesters waarbij we verblijven. We besloten naar de eerste mis te gaan, waarbij we ons mochten voorstellen in het Kinyarwanda. Erna volgde de tweede mis. Maar deze vervoegden we pas op het einde om ons opnieuw voor te stellen aan iedereen. Dit omdat de mis op zondag namelijk 3 uur duurt. Heel wat mensen waren nieuwsgierig en applaudiseerden voor ons. Na het wassen van onze kleren, hielpen we in de keuken.
In de namiddag gingen we op bezoek bij een familie. Ze waren super gastvriendelijk, ongelofelijk!
Comments